مخابرات در ایران :
مخابرات در ایران با نصب اولین خط تلگراف در سال ۱۲۳۶ شمسی بین عمارت سلطنتی ارگ و باغ لاله‌زار ، سپس در سال ۱۲۳۸ شمسی بین تهران و سلطانیه در نزدیکی زنجان اردوگاه تابستانی ناصر‌الدین شاه تحقق یافت . دو سال بعد خط تلگراف سلطانیه به سمت زنجان و تبریز و جلفا امتداد یافت و سپس به شبکه روسیه پیوست . ایران در سال ۱۲۴۸ شمسی ١٨٦٩ م به عضویت اتحادیه بین المللی تلگراف درآمد و اداره تلگراف در سال ۱۲۵۵ هجری شمسی ١٨٧٦ م به وزارت ارتقا یافت .
در سال ۱۲۶۹ شمسی ١٨٩٠ م بین دو ایستگاه ماشین دودی و شهر ری ارتباط تلفنی برقرار شد . بعد از آن بین کامرانیه و عمارت سلطنتی وزارت جنگ و سپس مقر ییلاقی شاه و عمارت سلطنتی تهران ارتباط تلفنی دایر شد . در تیرماه ۱۳۰۶ شمسی ١٩٢٧ م مراکز تلفن قلهک و تجریش به طرز دو سیمه دایر شد . تا آخر مرداد ماه ۱۳۰۸ شمسی جولای ١٩٢٩ م امور تلفن با وزارت فواید عامه بود . اما به دلیل تعدد شرکت های ذی مدخل در امر تلفن و برای ایجاد تشکیلاتی واحد بدین منظور ، تلفن به وزارت پست و تلگراف واگذار شد . در سال حدود ۱۳۱۳ شمسی ١٩٣٤ م تمامی شرکت های موجود در کل شرکت با هم ادغام شدند و شرکتی واحد به نام شرکت سهامی تلفن ایران با مشارکت سهامداران و زیرنظر وزارت و پست و تلگراف و تلفن به وجود آمد . در خرداد سال ۱۳۵۰ شمسی ١٩٧١ م شرکت سهامی تلفن ایران منحل و تمامی دارایی ها و تاسیسات و کارکنان آن ، به شرکت جدید التاسیسی به نام شرکت مخابرات ایران منتقل شد .
